بیکران مهر
تو رقص دلربای ساقه های طلایی گندم در موسقی بادیبیکران مهر
تو رقص دلربای ساقه های طلایی گندم در موسقی بادیمن به آن می ارزم
خیالت به آرامشم می برد چنان که مژه برهم زده پر پروانه ای نورس این آسودگی را بر هم می زند
من از این می ترسم طرح نگاهم برتن ترد دلت جای بماند نازم
تو تحمل نکنی......
وای من می میرم
من از این می ترسم بی قرار رنگ خاکستری ترانه هایم باشی
از این می ترسم که غبار نفسم تردک خواب تَرَت را در هم آمیزد
می ترسم نکند وقت بوسیدن تو غنچه ای باز شود و همه گرمی آرامش زیبایت را
باز ستاند ازمن
نکند نیمه شبی که به خوابت بردم نور خوش رنگ ستاره به تو نزدیک شود
نکند با ز فراموش کنی منه تنها ، منه بی کس ، منه لبریز به امید حضور
ساجد هر مژه از رنگ نگاهت گشتم
نکند باز فراموش کنی که منه رانده شده از دل هر نامردی به تو می اندیشم
من دلم می خواهد که کنار دریا دوستت دارم ِ من موج شود...
هر نفس جای قدم های تو را باز درآغوش کشد
باز هر صبح به تعداد هوای روشن من فراوان ز عشقت باشم
باز در ذوق شفق من به تعداد نگاه مبهوت افق از تو بی تاب شوم
تو بدان برگ گلم
من به آن می ارزم ساجد نیم غبار سر راهت باشم
من به آن می ارزم با سبد های پر از نور به استقبال شما بشْتابم
من به آن می ارزم ساده ساده با نفس های شما جان گیرم
چه حس خوبیه
چه حس خوبیه ابنکه تو هستیو عاشق ترا ز خودم پیشم نشستیو
عادت می دی منو به مهربونیات تا من نفس نفس دیوونه شم برات
چه حس خوبیه اینکه تو بامنی اینکه به روی من لبخند می زنی
اینکه به فکرمی به فکر من فقط هرچی نگات کنم سیر نمی شم ازت
با تو به زندگیم دلخوشی اومده خوشبختی منو چشمات رقم زده
چه حس خوبیه شیرین لحظه هام شادم کنار تو همینو من می خوام
مراقبی یه وقت من بی قرار نشم سنگ صبورمی که غصه دار نشم
عادت می دی منو به مهربونیات تا من نفس نفس دیوونه شم برات
چه حس خوبیه اینکه تو بامنی اینکه به روی من لبخند می زنی
اینکه به فکرمی به فکر من فقط هرچی نگات کنم سیر نمی شم ازت
با تو به زندگیم دلخوشی اومده خوشبختی منو چشمات رقم زده
چه حس خوبیه شیرین لحظه هام شادم کنار تو همینو من می خوام
مبهوت
چه لذتی است شنیدن از مهری که در آن تردید داشتی
چه آرامشی است اطمینان از تعهدی که از قدیم می جوشیده
چه زیبایی دارد دانستن نگاهی که از پیش تو می دویده
چه دنیایی است که بدانی همه دنیای اویی
عجیب لطفی است سایه مهربانی که بر تو می گستراند
چه شوری است در دل او که تو را می خواند
ماتم از این همه عشق از این همه شوق و دوست داشتن که در او جمع شده
وای همه نعمت است
این شعر منه
آه و اشکای غریبه خنده های بی سلیقه
رفتنت از دل من رو ی جوری گواهی می ده
آخه یک نفر می گفت که شما رو با کسی دیده
لباسای آخرین مد همه چی به اصل و رو فرم
هدیه ها فانتزی و ناز متن نامه پره ابراز
وعده قرار دیدن صدتا هم باشه واست کم
احتراما چند برابر دروغا شد همه باور
من نشستم تک و تنها تا یکی بشه ی داور...